Yeni hayatında başarılar dilemeyeceğim

Baba nasihatidir.
İfade edildiği gibi yazmayacağım ama nasihatin özü şudur:
“Orası, burası farklı oynayan insanlardan uzak dur”
Bu nasihati önemsediğimi ve insan ilişkilerimde dikkat ettiğimi söylemeliyim.
Bu anlamda, çok sayıda fırsata rağmen, yakın bir ilişkiyi istemediğim birisi Gümçed Başkanı Adnan Önürmen.
Burcun Köyü yakınlarında kurulması düşünülen Akros Çimento fabrikasının ilk hazırlıkları sırasında, muhalif ekibin içinde gördüğüm ama sevemediğim bir muhterem.
Nedenleri arasında; baba nasihatinin yanı sıra güven vermeyen, samimiyetsiz yaklaşımlarının da önemli bir etkisi var.
Önürmen ile ilgili aldığım uyarılar ve Akros Çimento’ya karşı tutumu sırasında ortaya çıkan 5 bin liralık bağış da yine olumsuzluk zincirinin halkaları olarak hafızamda yer etti.
Sonuç olarak Adnan Önürmen beni şaşırtmadı. Kendinden bekleneni yaptı.
Yıllarca, Çimento fabrikasının zararlarını anlatan ve bu anlamda Akros Çimento’nun kuruluşuna karşı mücadelenin sözde öncülüğünü yapan Önürmen, açtığı davadan feragat etti.
Benim ülkemde; İnsanları salak yerine koymanın sonu gelmeyecek. Her zaman her yerde birileri yurdum insanının hassasiyetlerini kullanmayı deneyecek ve başaracak.
Adnan Önürmen bile bunu başarmış ve herkesle dalga geçerek onların çevre duyarlılıklarını ve gelecek kaygılarını kullanmıştır.
Adnan Önürmen’in yaptığı yanına kalmaz. Adnan Önürmen, bunun faturasını öder ama benim üzerinde durduğum konu bu değil.
Benim endişem:
Adnan Önürmen gibilerin, hassasiyetleri doğrultusunda, bir şeyler yapmak üzere oluşturdukları birlikteliklerin, benzer riskler taşıyacağı endişesine örnek oluşturmasıdır.
Adnan Önürmen kendi çabalarıyla çevrecilikten emekli olmuştur. Maaş bağlanmış mıdır? İkramiyesini almış mıdır? Bilmiyorum ama kendisine yeni hayatında başarılar dilemeyeceğim.

UMUT GİRSİN KAPATMAYIN KAPILARI

Geçen hafta CHP Yenişehir ilçe teşkilatı ile ilgili can sıkıcı bir olaya tanık oldum.
CHP’nin halkoylaması öncesinde ve genel seçime gidilirken irili, ufaklı tüm sol partileri bünyesinde toplaması, küskünlerle barışması ve partileşmekten CHP lehine çekilen Türkiye Değişim Hareketi üyelerinden bir grup insanın randevu alarak üyelik başvurusu için ilçe teşkilatına gideceklerini öğrendim.
Sözü edilen akşam oradaydım.
Kırk kişilik bir grubun yaşadığı hayal kırıklığı yüzlerinden okunuyordu.
Parti binası kapalıydı. İlçe Başkanı ve diğer yöneticilere ulaşılamamış, lokali çalıştıran kişi de “ benim yapabileceğim bir şey yok” demişti.
Kalabalık, hiç değilse bir bardak çay içip oturup konuşmayı ummuştu ama gerçekleşmedi.
Konunun ayrıntıları gazetemiz haberinde var, tekrar etmek istemiyorum ama birkaç konunun altını çizmekte fayda var.
Bu yapılanı adlandırmak inanın çok zor.
Dilimin ucuna gelenleri sayıp dökmek istemiyorum.
Çünkü yıllarca muhalefet olmayı yeterli görmüş ve hiçbir zaman iktidar olmayı planlamamış bir parti, yıllar sonra halkın umudu oluyor.
Gelinen noktada yapılması gereken, hiç sorgulamadan gelen talepleri karşılamak olduğu halde, “ iktidar yürüyüşü başladı ya herkes gelir” tedirginliğini haklı ve yararlı bulmadığımı belirmek isterim.
CHP Genel Başkanı Kılıçdaroğlu’nun Grup Başkan Vekili olduğu tarihlerde bir açıklamasını hatırlıyorum. Yaptığı tespiti hiç unutmadım. Kılıçdaroğlu; “CHP bizim yüzümüzden iktidar olamıyor” diyor ve yapılması gerekenleri;  halka gitmek, terini koklamak, sorunlarını dinleyip çözüm önerilerimizi söylemek olarak özetliyordu.
CHP İlçe yönetimi, bunları yapamıyorsa bile ayağına kadar gelenlere kapısını açmayı başarmalıdır.
Şairin dediği gibi: Umut girsin / kapatma kapıları, Bir gün geri döner / giden