Şikayet etme yarışı

Yapmakta olduğumuz işin amirlerinden,
Bağlı bulunduğumuz sendika ya da meslek örgütünün, yaptıklarından ve yapmadıklarından,
Oturduğumuz sitenin yönetim kurulundan,

A⁺

A^-

15.12.2010

Yapmakta olduğumuz işin amirlerinden,
Bağlı bulunduğumuz sendika ya da meslek örgütünün, yaptıklarından ve yapmadıklarından,
Oturduğumuz sitenin yönetim kurulundan,
Bizi yöneten siyasi iktidardan ve de ona karşı gerekeni yapmadığı için muhalefet partilerinden,
Askerden, polisten, yargıdan,
Medyadan, sinemadan, ekmeğimizi kazandığımız şehirden ve kasabadan,
Hastaneden, hapishaneden velhasıl yaşam içinde olan her şeyden şikayet ediyoruz.
Öyle bir şikayet ki bu, yarış haline geldi son zamanlarda.
Kim? Neden? Daha fazla şikayet edecek, yarışı.
Benim şikayetlerim, seninkilerden çok, yarışı.
Benim örneklerim yanında seninkiler sönük kalır, yarışı.
Senin anlattığın neymiş, sen bir de şunu dinle, yarışı.
Yarışın içinden kendini dışarı atarak durumun farkına varma şansı bulanlar;
“Bir şey yapmak lazım” demeye başlıyor.
Giderek hem sayıları arttı bunların hem de daha fazla tekrar edilir oldu:
“Bir şey yapmak lazım” cümlesi.
İçinde bulundukları durumdan hoşnut olmayanlar, bu durumdan kurtulmak gerektiğini anlatmaya çalışırken kullanıyorlar bu cümleyi.
Günlük hayatlarında yaşadıkları ekonomik ve sosyal başlıklı sorunlardan, ülkede sürdürülen politikalara kadar uzayan bir dizi olaya bağlıyorlar nedenlerini.
Yıllar önce bu durum böyle izah edilmezdi.
Ülkede bir şeyler yapmaya çalışanlar vardı. Benzer şekilde düşünenler daha kolay bir araya gelebiliyordu.
İnsanlar, kendi düşüncelerini test etme fırsatı buldukları gibi ortak sorunların, ortak çaba ile çözüleceğini de daha kolay görebiliyordu.
Hemen her konuda bir araya gelip güç olmaya çalışan, yalnızlığını ve çaresizliğini aşan bu insanların kurdukları örgütlenmeler birer birer dağıtıldı.
Bunu yapanlar, akıllarınca sorunsuz bir toplum yarattılar. Korkuyu, endişeyi hâkim kıldılar.
Bu duygular bir süre sonra alışık olmadığımız bir bireyselliği getirdi ve olan oldu.
Gelişmelerin nereye gittiğini fark eden sözüm ona akıllılar, yeni konuma ayak uydurdular.
” Bir kaşık aşım ağrısız başım” dediler, çekildiler kenara.
Bir başka türü ise geçmişte içinde olduğu mücadeleyi ve mücadele içinde edindiği arkadaşlıkları kısaca kendi doğru bildiklerini çabucak unuttu ve başka doğrulara, başka arkadaşlıklara yelken açtı.
Bugün “ Bir şey yapmak lazım” diyenler her iki tarzı da sevemedi.
Sevemedi ama elinden de bir şey gelmedi.
Bir taraftan mevcudu korumaya çalışırken, diğer taraftan mevcut içindeki açmazları görmezden gelemedi.
Sürekli rahatsız, sürekli tedirgin yapısı onları zaman zaman ele verdi.
Çevresine baktı, işe yarayacağını sandığı oluşumların içinde olmaya çalıştı. Uyum sağlayamadı.
Olanlar olması gerektiği gibi değildi. Onun bu ikircikli hali fark edildi ve bünye dışına atıldı.
Bugün, “Bir şey yapmak lazım” diyenlerin sayısı arttı.
Ama cümlede geçen “bir şey” in ne olduğunu söyleyen yok.
Birileri çıkıp, o sözcüğü açsa, şekillendirse ve bu insanlara “ Senin görevin bu” dese, işler biraz kolaylaşacak.
“Bir şey yapmak lazım” diyenlerin çevresindeki insanlar da “ Bir şey yapmak lazım” diyor.
Bu durum; ya bir şey yapma noktasına taşınacak,
Ya da şikayet etme yarışı, olanca hızıyla devam edecek.

YORUMLAR

[ Yoruma cevap yazmaktan vazgeç ]

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.